سلام خدمت همه بزرگواران
( عنوان پست امروز سخن خداست و سخن بنده نیست )
خداوند در آیه 12 سوره حجرات می فرمایند که :
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ
معنی : اى کسانى که ایمان آورده اید! از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان ها گناه است.
و اما سخن ما .
مخاطب این آیه مومنان هستند . اگر خودمان را مومن واقعی می دانیم باید از بدبینی به یکدیگر و شکاکیت دست برداریم چرا که اینها طبق دستور قرآن گناه هستند .
بسیاری از بدبینی ها، شکاکیت ها ، شاید ها و گمان های ناصواب و نادرست گناه است و ویرانی می آورد .
ویرانی آن زمانی است که با همین گمان های باطل تخم بی اعتمادی را در جامعه می کاریم و فرصت رشد و نمو را به آن می دهیم .
بارها دیده ایم که بسیاری از خانواده ها و زندگی ها به خاطر همین بدبینی ها و خیال ها و وهم های باطل از هم پاشیده شده است .علتش هم واضح و روشن است. بدبینی گناه است و گناه یعنی نافرمانی از امر خدا و نا فرمانی از امر خدا نتیجه اش ناکامی و شکست و سرگردانی در دنیا و آخرت است .
سخن آخر:
بله . گمان بد به همدیگر بردن طبق آیات قران گناه است .
ای کاش تا زمانی که از کسی خطایی ندیده ایم به آن فرد بد بین و مشکوک نشویم و اگر خطایی هم دیدیم بسپاریم به خدا که قضاوت کند ، زیرا خداوند بهترین قاضی است .
اما نمونه بارز این آیه در ادبیات ما در اشعار مولانا مشهود است .
حضرت مولوی بزرگ می فرمایند :
این خیال و وهم بد چون شد پدید
صد هزاران یار را از هم درید
بله ! مولانا هم می گوید وهم و خیال باطل و بدبینی باعث می شود افراد جامعه از هم دیگر جدا و دور شوند .
در دفتر اول مثنوی معنوی باز هم مولانا می فرمایند :
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من
شاید چیزی در درون من باشد که تو نمی دانی ! پس قضاوت و بدبینی ممنوع
نگارنده : سعید رضائی
درباره این سایت