بدبینی و شک کردن به یکدیگر ممنوع!

سلام خدمت همه بزرگواران

( عنوان پست امروز سخن خداست و سخن بنده نیست )

خداوند در آیه 12 سوره حجرات می فرمایند که :

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ

معنی : اى کسانى که ایمان آورده اید! از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان ها گناه است.

و اما سخن ما .

مخاطب این آیه مومنان هستند . اگر خودمان را مومن واقعی می دانیم باید از بدبینی به یکدیگر و شکاکیت دست برداریم چرا که اینها طبق دستور قرآن گناه هستند .

بسیاری از بدبینی ها، شکاکیت ها ، شاید ها و گمان های ناصواب و نادرست گناه است و ویرانی می آورد .

ویرانی آن زمانی است که با همین گمان های باطل تخم بی اعتمادی را در جامعه می کاریم و فرصت رشد و نمو را به آن می دهیم .

بارها دیده ایم که بسیاری از خانواده ها و زندگی ها به خاطر همین بدبینی ها و خیال ها و وهم های باطل از هم پاشیده شده است .علتش هم واضح و روشن است. بدبینی گناه است و گناه یعنی نافرمانی از امر خدا و نا فرمانی از امر خدا نتیجه اش ناکامی و شکست و سرگردانی در دنیا و آخرت است .

سخن آخر:

بله . گمان بد به همدیگر بردن طبق آیات قران گناه است .

ای کاش تا زمانی که از کسی خطایی ندیده ایم به آن فرد بد بین و مشکوک نشویم و اگر خطایی هم دیدیم بسپاریم به خدا که قضاوت کند ، زیرا خداوند بهترین قاضی است .

اما نمونه بارز این آیه در ادبیات ما در اشعار مولانا مشهود است .

حضرت مولوی بزرگ می فرمایند :

این خیال و وهم بد چون شد پدید

صد هزاران یار را از هم درید

بله ! مولانا هم می گوید وهم و خیال باطل و بدبینی باعث می شود افراد جامعه از هم دیگر جدا و دور شوند .

در دفتر اول مثنوی معنوی باز هم مولانا می فرمایند :

هرکسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من

شاید چیزی در درون من باشد که تو نمی دانی ! پس قضاوت و بدبینی ممنوع

نگارنده : سعید رضائی